پس از اندکی، ادامه دادن این بازی برایم ملال‌آور شد. شوربختانه می‌بایست آن را به یک سرانجام می‌رساندم تا بتوانم نوشتن نقد آن را آغاز کنم. لاجرم ذهنم شروع به بافتن دلایل فلسفی برای این کار کرد و اینگونه بود که نوشتن این نوشتار با ملال آغاز شد!
ژله علیه هیولا یک بازی استراتژیک-فانتزی (و تفننی) ساخته و پرداخته تیم بازی‌سازی «الکترون آزاد» می‌باشد که اولین نسخه‌ی آن در بهار ۱۴۰۲ منتشر شده است. این بازی با موتور بازی‌سازی یونیتی ساخته شده است. به گفته بازی‌ساز، بازی برای اجرا نیازمند دسترسی کامل به اینترنت است ولی ما بدون اینترنت هم آن را اجرا کردیم. فقط برای پرداخت درون برنامه‌ای ناگزیر باید اینترنت خود را روشن کنیم. متوسط امتیازات کسب شده این بازی ژله‌ای ۴.۴ است و تعداد نصب آن نیز در فروشگاه مایکت و بازار از ۱۷ هزار فراتر رفته است. از دیگر تولیدات این تیم می‌توان به «سربازان وطن» اشاره کرد.
مثل ژله نچسب!
روایت بازی از این قرار است: لولوخان و دار و دسته‌اش (که شخصیت‌های شرور داستان ما هستند) که دیگر در سرزمین نفرین شده‌ی خود غذایی برای خوردن پیدا نمی‌کردند تصمیم گرفتند به دیگر ممالک لشکرکشی کنند. آمدند و آمدند تا به ژله آباد رسیدند. سرزمینی پر از ژله‌های غیور جنوبی که به کسی باج نمی‌دهند. حال ما باید با چیدمان هوشمندانه ژله‌ها از خورده شدن آن‌ها و تسخیر خاکمان توسط هیولاها جلوگیری کنیم.
نویسنده‌ی بازی قصد داشته با پرداختن به داستان مبارزه‌ی ابدی خیر و شر به گونه‌ای متفاوت (ژله‌ای!) داستانی نو بیافریند که به چنین هدفی حتی نیل هم نکرده است. از داستان برمی‌آید که از اعماق ذهن خلاق نویسنده سرچشمه گرفته باشد؛ ساده، کال و نارس. در اینکه نویسنده از تمثیل و تشبیه برای تفهیم مفاهیم والایی مانند مقاومت و مبارزه با متجاوز استفاده نموده است شکی نیست و شایسته تقدیر است؛ منتهی داستان آنقدر کوتاه و رفع تکلیفی است که انگار نه انگار که چنین اهدافی هم دارد. اینکه سینماتیک بازی در یک بخش جدای از مراحل و در منو گنجانده شده است می‌تواند دال بر رفع تکلیفی بودن آن باشد.
تنهایِ تنهایِ تنها
تنها بخش بازی که می‌توان گفت بازی‌ساز در آن خودی نشان داده است شخصیت‌پردازی است. تعداد قابل ملاحظه‌ای ژله و هیولا با قابلیت‌های جالب و کمابیش متفاوت. در قسمت «راهنما»، پیش از شروع هر مرحله می‌توان به توضیحات جالبی از هر شخصیت دست یافت. ژله فلفلی خیلی بی‌اعصاب است و نقش انتحاری را بازی می‌نماید. او با ترکیدنش یک ردیف هیولا را راهی سینه قبرستان می‌کند. ژله‌ی دیواری نیز نقش ضربه‌گیر و دیوار دفاعی را بازی می‌کند. گل سرسبد تمام هیولاها هم «لولوخان» است، هیکلی و جان‌سخت. نمی‌دانم چرا وقتی تصویرش را می‌بینم به یاد فروشگاه «هیولا» می‌افتم!
ترکیب صنعتی و سنتی
موسیقی بازی ترکیبی از نوای ساز نی‌انبان و موسیقی‌های امروزی که به آن‌ها «موزیک سیستمی» یا عناوینی مشابه می‌گویند، می‌باشد. به همین دلیل ضرب‌آهنگ موسیقی بازی تند است. ایده استفاده از موسیقی بندری با توجه به مکانی که بازی در آن اتفاق می‌افتد انتخابی هوشمندانه و خوب است ولی با ترکیب آن با موسیقی سیستمی و ساخت یک ترکیب بی‌هویت موافق نیستم. هرچند اگر سختگیرانه به این مسئله نگاه نیندازیم می‌توان گفت که ترکیب بدی هم از آب درنیامده. ولی تجربه ثابت کرده است که ترکیب صنعتی و سنتی عاقبت خوبی ندارد! آیا اینگونه نیست؟!
یک کِلون بدون تشابه!
گرافیک بازی نه خوب است و نه بد؛ آنچه که هست کفایت می‌کند. بازی‌های این سبک را گیم‌پلی به اوج می‌رساند یا به زیر می‌کشد نه داستان و گرافیک. گیم‌پلی بازی چندان گیرا و جذاب نیست و پس از مدت کوتاهی تکراری می‌شود و شما را خسته می‌کند.
یکی از سازندگان بازی، الگوی خود را عنوان مشهور «گیاهان علیه هیولاها» عنوان می‌کند یا به قول خودش «ژله علیه هیولا» کلون (نسخه شبیه‌سازی شده‌ی) این بازی است. گیم‌پلی بازی ساده است، همانند نسخه مادر ما باید از رسیدن پلیدی‌ها به منطقه تحت مالکیت خود جلوگیری کنیم؛ مانع بکار و هیولاها را شکار کن تا از خورده شدن نجات پیدا کنی. پس از رد شدن هیولاها از منطقه استحفاظی شما، با این پیام مواجه می‌شوید: «واااااای ژله خورده شد». بازی‌ساز با تعویض تصویر پس زمینه، وابسته کردن دستیابی به ژله‌های بیشتر و گوناگون‌تر به سطوح بالاتر و افزایش تعداد هیولاها در هر مرحله و کارهای اینگونه سعی داشته روحی تازه به کالبد نیمه‌جان گیم‌پلی بازی بدمد که این کارش راه به جایی نبرده است.
منوی این بازی ساده و ناپخته است. هنگامی که بازی را اجرا می‌کنیم بالای صفحه به طرز نامتجانس و ناجوری نام بازی نوشته شده است. باقی دکمه‌های روی صفحه بازی شامل تنظیمات، سینماتیک و … است. منوی بازی همراه با موسیقی تهییج کننده‌ی پس‌زمینه‌ی خود و حرکات موزون ژله‌ها و هیولاها یک آش شله قلمکار واقعی را ساخته و پرداخته کرده است!
و بازهم به بخش جذاب بازی های اندرویدی برای بازی‌سازان یعنی فروشگاه و پرداخت درون برنامه‌ای می‌رسیم. با رسیدن به سطح ۹ فروشگاه فعال می‌شود و می‌توانید از آن سکه بخرید و با این سکه‌ها ژله‌ساز خود را ارتقا دهید و یا با افزایش سطح انرژی خود تنوع ژله‌هایی که می‌توانید با خود به نبرد ژله‌ای ببرید را افزایش دهید.
کاش غوره‌ها انگور بشن!
پشت تمامی جملات نوشته شده در این بخش و کل نوشتار یک ای کاش عمیق نهفته است. امیدوارم مثل عنوان انتخابی برای این بخش سازنده بکوشد تا ناپختگی‌ها را به پختگی تبدیل کند. از نقاط قوت بازی می‌توان به شخصیت‌پردازی بامزه و ظریف بازی و توجه به مفاهیم ژرفی مانند: غیرت اشاره کرد. گرافیک بازی نیز به حد کفایت است.
گیم‌پلی نیاز به تغییرات، تنوع و پویایی بیشتری دارد. در موسیقی بازی شاید اگر تنها از سازهای بندری و سنتی استفاده شود بهتر است. داستان بازی نیاز به کامل شدن دارد و چند خرده و جمله نقد دیگر.
نسخه بررسی شده: ۱.۰
دانلود بازی ژله علیه هیولا
توسط 
Loading ...