تدی استودیو مدتی است یک مسیر مشخص را برای تولیدات موبایلی خود پیش گرفته: اکشن نقشآفرینی، با محوریت افسانه و اسطوره و بر پایه مبارزات با سلاحهای باستانی. تا الان کارنامه تدی استودیو در کافه بازار مشتمل بر سه اثر خاکستر سرد، خورشید سرخ، و قهرمانان است. امروز میخواهیم در بازینگار کمی از آخرین تولید آنها بخوانیم و کمی هم آن را با برادرهای بزرگترش مقایسه کنیم. ملاحظه: در متن پایین تعداد زیادی کلمه «قهرمان» و «قهرمانان» استفاده شده چون داریم درباره یک بازی «قهرمانی» به اسم «قهرمانان» صحبت میکنیم!
معرفی برنامه
قهرمانان با نام لاتین Heros، اکشنی نقشآفرینی است که از تکنیک طراحی مرحله روگلایک استفاده کرده، به این صورت که بازیکن با وارد شدن به هر مرحله (یا به بیان دقیقتر سیاهچاله) وظیفه دارد تا انتهای آن برسد، غول سرزمین را شکست دهد، کلید را دریافت کند و از سرزمین به سلامت خارج شود تا راه برای فتح منطقه بعدی باز شود؛ هر جای این مسیر که قهرمان شکست بخورد و کشته شود، بازیکن باید مرحله را از ابتدا آغاز کند و هر دفعه شکل و شمایل موانع و سکوها و دشمنان دچار تغییراتی خواهد شد. روگلایکهای اصلی هر مرحله را با الگوریتمهای تصادفی میسازند و به این شکل دامنه تغییرات بین هر تجربه جدید از یک مرحلهی ثابت را افزایش میدهند. اما در واقع و به بیان دقیقتر، باید قهرمانان را اثری روگلایت بخوانیم چون با کشته شدن شخصیت اصلی، سکهها و امتیازهای تجربه حفظ میشوند و به این شکل، هر بار شروع هر مرحله همراه با ارتقا و افزایش قدرت است.
داستان
قهرمانان، شبیه به دو اثر قبلی تدی استودیو، داستانی افسانهای/حماسی دارد که ترکیبی است از بنمایههای جادویی و عناصر اساطیری، اما هویت واحدی ندارد که بشود آن را مستقیم به فرهنگ یا مملکتی ارجاع داد. داستان مبارزه خیر و شر و حمله نیروهای شیطانی و تاریک به سرزمینهای در صلح است و در این بین چندین قهرمان که هر کدام قابلیت و ویژگی منحصر به فردی دارند در اختیار بازیکن قرار میگیرند تا در تلاش برای نابودی اهریمن همراه او باشند. نامگذاری قهرمانها و سرزمینها و دشمنان این بازی از قاعده واحدی پیروی نمیکنند و حتی میشود رد پای چندین اثر معروفِ اساطیری را در آن پیدا کرد. بر خلاف دو کارِ قبلی، قهرمانان خیلی مکالمهمحور نیست و بیشتر گفت و گوها با زبان شمشیر و تیر و تیغ رد و بدل میشود.
گیمپلی
قهرمانان اکشن نقشآفرینی با تکنیک دیزاین روگلایت است که بر اساس قهرمانی که بازیکن انتخاب میکند شامل مبارزات از نزدیک یا از دور (کمی دور) میشود. قهرمانها در قهرمانان به دو دسته کلی شمشیرزن/نزدیکزن و جادوگر/تیرانداز/دورزن تقسیم میشوند که با توجه به عدم وسعت فضاها و الگوی ثابت حرکت دشمنان تفاوت فراوانی در سبک بازیکردن ندارند. تنها نقطه تفاوت، قدرت ویژه هر شخصیت است که کمی میتواند رنگ و بوی مبارزات را در مقایسه با هم متمایز کند. اما در نهایت، دفاع-ضربه-دفاع-ضربه یا فرار-ضربه-فرار-ضربه الگوی تمام رویاروییها در قهرمانان است، از دشمن قارچی گرفته تا خودِ جناب اهریمن! در کنار این، به صورت خیلی ریز سکوبازی هم در مراحل گنجانده شده تا هم عرض ارادتی به رسوم این سبک به ویژه با نمای دوربین از بغل و هم تنوع ریزی به گیمپلی افزوده شده باشد.
گرافیک
قهرمانان را پیکسل آرتی طراحی کردهاند، طرحی که زمانی نماد نوآوری و آثار مستقل بود، بعد تبدیل شد به روشی هنری و مرسوم، و در نهایت قسمتی از دیانای آثار جادویی/حماسی و روگلایک. طراحی قهرمانها سطح بالا و دقیق کار شده و به جرات میشود این بخش از قهرمانان را نزدیک به استانداردهای روز اروپا درجهبندی کرد! پویانمایی و جزئیات حرکات هم با اینکه خیلی متنوع و پردامنه نیستند اما زندهبودنِ این نقاطِ نورانی (پیکسلها) را به نظر میرسانند. استفاده از عناصر بصریِ اساطیری/جادوییِ غربی بیش از حد انجام شده و فضای مراحل و زمینه و شمایل کاراکترها را بیش از حد شبیه به آثار خارجی کرده است که میتواند نویدبخش حرکت تدی استودیو به سمت بازارهای بینالمللی باشد. با اینکه اسامی انتخاب شده برای شخصیتها فارسی/ایرانی هستند اما خیلی خبری از رد پای فرهنگِ پوششی یا مرام و معرفت قهرمانهای ملی بین ایشان به چشم نمیآید!
صدا
خوشبختانه پس از مدتی گوشمان به محصولی ایرانی روشن شد که سازندههایش دلسوزانه و با سلیقه مقوله موسیقی زمینه را در آن پیگیری کردهاند و به قدری این حرکت در خوشایندسازی و ماندگاری تجربه کلی بازی موثر بوده که میشود یکی از عوامل جذب مخاطب در قهرمانان را موزیک زمینه دانست. با اینکه موزیک در هماهنگی صد در صد با لحظه و صحنه نیست اما به خوبی حس و حالِ فضا و آن سرزمین را منتقل میکند و در برخورد با غولها و دشمنان قدرتمند، ریتم و نوای حماسی/اکشنتری به خودش میگیرد. جلوههای صوتی در قهرمانان با کیفیت اما تکراری و یکنواخت کار شدهاند. تعدادی از حرکات و دشمنان هم به کلی از صدا محروم هستند!
دیانای
شرکتهای حرفهای برای آثار خود نوعی دیانای یا شناسنامه ژنتیکی میسازند که البته فرآیند شکلگیری آن خود به خود و در طی سالهاست. میشود به زبان بسیار ساده این طور گفت که ترکیب سیاستها، نقاط قوت، نقاط ضعف، و توقعات مشتریها از یک شرکت/کمپانی تشکیل دهنده دیانای محصولات آن مجموعه است. تدی استودیو با اینکه مجموعهای مستقل است اما به نظر میرسد در مسیر حرفهای شدن پیش میرود و قهرمانان تلاشی تقریباً موفق و خوب در این جاده است. با نگاه به دو اثر قبلی میشود شمایی از دیانای تدی استودیو به دست داد. نکته اینجاست که سازندگان در همین ابتدای مسیر اشکالات ژنتیکی را برطرف کنند تا این عیبها به نسلهای بعدی منتقل نشوند (فرآیند اصلاح ژن).
آنچه به نظر ما در تولیدات تدی استودیو در حال تکرار و نیازمند اصلاح است سه موردِ کشدار/کند بودن گیمپلی، سامانه درآمدی غیرکارآمد، و باگهای فراوان هستند. در هر سه اثر این مجموعه، گیمپلی کند و کم سرعت و تکراری و کشدار است و بیشتر از اکشن بودن نوعی مبارزه نوبتی را شامل میشود که در کنار تعداد قابل توجهی باگ باعث میشود مزه مبارزه و چالشها به سرعت محو شوند. مثلاً، در قهرمانان بازیکن میتواند با کمی دقت بپرد روی سر دشمنهای بزرگتر! این دو اشکال تا حد زیادی به فرآیند تست و کیفیت سنجی مرتبط میشوند. متاسفانه بین تولید کنندگان موبایل رایج شده که با ارائه نسخههای اولیه از نظرات کاربران برای ارتقای محصول استفاده میکنند که این رفتار خیلی سالم و مناسب نیست. بزرگترین اشکال این سیاست این است که بین نسخه اولیه و ورژنهای بعدی به قدری تفاوتها زیاد هستند که مخاطبی که جذب موج اول شده قادر نیست مسیر را ادامه بدهد؛ یا به قدری تغییرات به اثر وارد شده که دیگر برای مخاطب نسل اول قابل شناسایی نیست. تست و کیفیت سنجی بازی پیش از انتشار (حتی نسخه ۰.۰.۰.۰.۰.۰۱) از رفتارهای حرفهای است که شرکتها لازم است به آن اهتمام بیشتری داشته باشند.
قهرمانان برای تجربه به همه قابل توصیه است و میتواند برای مدت خوبی سرگرمکننده هم باشد اما با کمی بیدقتی به سرعت از دهن میافتد و بازیکن را وارد فرآیندی اصطکاکی میکند. به هر صورت با محصولی نیمهحرفهای روبرو هستیم که تجربه آن، به ویژه برای شنیدن موسیقیها و لذت بردن از پیکسل آرت، به عزیزان گیمر توصیه میشود.
نسخه مورد بررسی: ۱.۰۵
دریافت بازی از کافه بازار
دریافت بازی از مایکت