زمانی بود که تیغ می‌برید و خون می‌چکید ولی بشر، به تیغ راضی نشد. تلاش‌های بشر بر این بود که روش کشتن با ظرافت را رواج دهد و ابزاری بسازد تا کشتن را برایش آسان کند. ولی باید گفت انسان‌ها در این قضیه بده و بستان کثیفی کرده‌اند. به گونه‌ای که در عوض کسب دانش جنگ، آرامش خود را پایمال کرده‌اند.
و عنوان ارتش‌های فرازمینی ثمره این بده و بستان است. در ادامه نقد و بررسی این عنوان با بازی‌نگار همراه باشید.
شبیه داستان کوتاه ولی گنگ
داستان بازی در برهه زمانی روایت می‌شود که زمین با مشکل کمبود انرژی دست و پنجه نرم می‌کند و مردم، سیاره زمین را به مقصد فضا ترک می‌کنند. در این میان گروهی به نام طردشدگان می‌خواهند برای تأمین انرژی خود به ساکنین زمین حمله کنند، در این گیر و دار یگان پارسیس برای جلوگیری از این کار وارد عمل می‌شود و تمام.
این تمام اسکلت و زیر و بم داستان بازی بود که تازه، بازی این داستان جزئی را هم بریده بریده تحویل مخاطبان می‌دهد. و اینجاست که باید عمیقا تاسف خورد چون که دیگر بازی، هدفی پیش رویتان قرار نمی‌دهد و بی‌هدف باید بکشید و بکشید و بکشید.
وقتی بازی را شروع می‌کنید بصورت لقمه‌ای کمی از داستان برایتان بازگو می‌شود و این روند لقمه‌ای وار تا آخر بازی ادامه دارد.
گرافیک و نورپردازی؛ چشمگیر و کورکننده
همانطور که تیم سازنده قول داده بود گرافیک بازی خوب از آب درآمده است و این قسمت باعث خوش خوشانی دل بازیکن می‌شود. پس گیمرهای عزیز از این بابت نگران نباشند.
کیفیت بافت‌ها در یک کلام عالی است. سازندگان برای هرچه بهتر شدن گرافیک بازی با استفاده از تکنیک‌های نورپردازی کیفیت بافت‌ها را دو برابر کرده‌اند که این باعث چشم‌نوازتر شدن گرافیک بازی می‌شود.
مدلسازی اسلحه‌ها به خوبی انجام گرفته است؛ برای مثال در اسلحه تیربار جزئیات زیادی اعم از: نمایشگر نشان‌دهنده تعداد تیر، Red Dot یا همان نشانه‌گیر لیزری و… دیده می‌شود که همگی این جزئیات باعث هرچه بهتر دیده شدن گرافیک بازی می‌شود.
در قسمت نورپردازی همانطور که گفتم وضعیت پنجاه پنجاه است، چطور؟ یعنی اینکه در نیمه اول باعث سرافرازی گرافیک بازی می‌شود ولی در نیمه‌ی دوم باعث سرافکندگی می‌شود؛ چون که نور محیط در مواردی به قدری شدید می‌شود و یا به قدری افت می‌کند که باعث اذیت چشم می‌شود که این مسئله جزء نکات منفی محسوب می‌شود.
گیم پلی؛ پرتحرک و در عین حال مصنوعی
ارتش‌های فرازمینی در این قسمت متوسط عمل کرده است و تا حدی راضی‌کننده نیست؛ چون گاهی حس مصنوعی بودن گیم‌پلی را به مخاطب القاء می‌کند. مراحل بازی اصلا جالب نیستند. بازی از ۱۲ مرحله تشکیل شده است که هیچ‌کدام چنگی به دل نمی‌زند دلیلش هم این است که هم طراحی محیط‌ها تکراری است و هم کارهایی که باید در آن مرحله انجام دهید تکراری است. در کل این بخش خوب نیست.
مورد منفی بعدی هوش‌مصنوعی بازی است؛ در بازی وقتی دنبال هدف مشخصی می‌روید، طردشدگان به یکباره به شما حمله‌‌ور می‌شوند اینجاست که متوجه ضعیف بودن هوش‌مصنوعی می‌شوید چرا که وقت حمله، بصورت دیوانه‌وار به سمت شما می‌آیند و اصلا حرکات هوشمندانه‌ای از خود نشان نمی‌دهند یا اینکه وقتی می‌دوید تا در سمت دیگر سنگر بگیرید هوش‌مصنوعی بی‌هوش بازی، ناگهان باهوش می‌شود و هرکجا که بروید به سمت شما تیراندازی خواهد شد و آخر سر هم می‌میرید، که این مسئله به نوبت خود آزاردهنده است.
حالا کمی هم به موارد مثبت اشاره کنیم. دویدن و شلیک کردن در بازی خوب از آب درآمده است و باید در این زمینه به سازندگان تبریک گفت، فقط کمی باید این عناصر بهینه‌تر و نرم‌تر شوند تا بتوان این عناصر را بی‌نقص قلمداد کرد ولی در کل خوب هستند و جزء نکات مثبت محسوب می‌شوند.
نوای خوش کم سو، صدای خوش ذوق
این قسمت به دو بخش تقسیم می‌شود: ۱- موسیقی ۲- صداگذاری
موسیقی: سازندگان در این بخش توانسته‌اند قطعات حماسی بسازند که با حال و هوای بازی سازگار باشد اما شما زیاد این موسیقی‌ها را نمی‌شنوید به گونه‌ای که صدای موسیقی از صدای محیط بیش از حد کمتر است. اما در کل این بخش راضی‌کننده و مناسب جو بازی است.
صداگذاری: برای این قسمت باید به سازندگان خسته نباشید گفت چرا که الحق کارشان را به درستی انجام داده‌اند. صدای تیراندازی اسلحه‌ها، صدای انفجار نارنجک، صدای منهدم شدن سفینه‌ها و… همگی درست و بجا کار شده‌اند و این بخش حکایت از آن دارد که سازندگان در این بخش حساسیت زیادی به خرج داده‌اند.
نتیجه کلی از یک عنوان شوتر ایرانی
برای این عنوان باید روراست گفت که نتیجه‌گیری کلی بسیار سخت است؛ چرا که سازندگان برای ساخت این بازی بسیار وقت گذاشته‌اند و نمی‌شود به این راحتی برای این بازی نتیجه‌گیری کرد. ولی چاره‌ای نیست بالاخره باید این مقاله یک پایان داشته باشد.
بازی از لحاظ داستان، کسل کننده‌ترین روند را دارد که از نظر بنده این بخش جرقه فروپاشی عنوان ارتش‌های فرازمینی را می‌زند. در بحث گیم‌پلی بازی متوسط عمل کرده است ولی با برطرف شدن نواقص، این عنوان می‌تواند تبدیل به الگویی برای دیگر عناوین شوتر گردد. گرافیک بازی هم مثل فانوسی است که راه را برای کاروان صنعت گیم ایران در دل شب تاریک روشن می‌سازد و باید افتخار کرد. موسیقی و صداگذاری بازی هم خوب است ولی می‌تواند به عالی تبدیل شود فقط نیازمند کمی وقت است.
و در آخر باید گفت عنوان ارتش‌های فرازمینی یک بازی خوش‌ساخت است ولی درون مایه‌ای بیمار دارد که باید درمان شود.
توسط سید عباس حسینی
Loading ...