به گزارش بازینگار، نشست «احوالات گیم ایران» روز پنجشنبه ۲۴ خرداد در خانه اندیشهورزان و با حمایت این موسسه و پژوهشگاه فضای مجازی با حضور مهندس حاجیهاشمی، مدیرعامل بنیاد ملی بازیهای رایانهای، دکتر محمدحسن یادگاری عضو هیئت علمی دانشگاه علامهطباطبایی و جناب آقای سیدرحیم هاشمی، مترجم کتاب و معاون تولیدات مجموعه مهوا برگزار شد. مهمانان حاضر حول پرسش «چرا بازیهای رایانهای در جامعه ایران جدی گرفته نمیشوند؟» با یکدیگر گفت و گو کردند.
در ابتدا، دبیر نشست، آقای محسن رزاقی بعد از تشکر از مهمانان و حامیان این نشست در مورد سوال این جلسه اینطور پاسخ دادند که «این نشست در واقع پیشنشستی برای حلقه مطالعاتی کتاب «عوامل جذابیت گیم» یا how games move us نوشته کاترین ایزبیستر است. کتاب در سال ۲۰۱۶ نگارش شده ولی مناسب احوالات امروز جامعه ایران و نسبت آن با بازیهای رایانهای است. البته در خود غرب نیز این کتاب در زمان اوجگیری کرونا در سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ مورد اقبال بوده است. موضوع این نشست، در واقع سوال این نشست، سوالیست که نویسنده در مقدمه مطرح میکند و در ادامه تلاش میکند تا ویژگیهایی که به بازی دست برتر به نسبت سایر رسانهها میدهد، بیان کند.»
![](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-4-750x500.jpg)
آقای سید رحیم هاشمی به عنوان اولین سخنران، ابتدا روایتی از ترجمه کتاب و انتخاب کلمات داشتند. ایشان اشاره کردند که اصل کتاب جزو کتب روانشناسیست و خانم ایزبیستر روانشناس حساب میشوند. ایشان اشاره کردند که وقتی درگیر تولید شدند متوجه ضعف دانشی که در این حوزه، در زمان ترجمه یعنی حدودا سال ۹۷ وجود داشت، شدند و به همین خاطر اقدام به ترجمه کردند.
همچنین آقای هاشمی در بخش دوم نکات خودشان بیشتر به دو نکته پرداختند. به خاطر برخی مباحث سوادرسانهای، خانوادهها نگاه منفی دارند. مثلا همین منزوی بودن گیمرها، جزو اشتباهاتی که منجر به حصار ذهنی شده است. ما آدمی که سینما میرود را آدم فرهنگی میبینیم اما در مورد بازی اینطور نیست و دلیل آن همین حصارهای ذهنیست که شکل گرفته است.
![هر آنچه در نشست «احوالات گیم در ایران» گذشت](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-6-750x500.jpg)
ایشان در ادامه فرمودند: تعداد گیمرها زیاد است اما تعداد کسانی که در بازیها پرداخت میکنند کم هستند. اصلا تحریم را رها کنید؛ فرض کنید ما آلمان هستیم. باز به خاطر اقتصادی اگر بازی را محدود به مرزها کنیم، باز هم شکست میخوریم و برای همین حتما باید بازار بازی را بینالمللی دید تا بتوانیم هزینههای تولید را تامین کنیم و بعدا به سود برسیم. حالا اینکه حاکمیت چطور بیاید و کمک کند یک مسالهایست که باید زیرساخت آن فراهم شود. اگر بتوانیم بازار را بزرگ کنیم؛ همهچیز با هم رشد میکند. آن وقت همه صنعت رشد میکند.
![هر آنچه در نشست «احوالات گیم در ایران» گذشت](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-5-750x500.jpg)
آقای مهندس حاجیهاشمی در بخش اول سخنرانی خودشان، به تدقیق مساله پرداختند و بیان کردند که سوال جلسه، سالها سوال خودشان نیز بوده است. ابتدا یک تصویری از حاکمیت در نسبت با بازی داشته باشیم. بنیاد ملی بازیهای رایانهای الان تنها نهاد رسمی و حاکمیتی در حوزه بازیست اما در سایر حوزهها مثل سینما، تلویزیون و غیره سازمانهای مختلفی وجود دارد. هر کدام به صورت تخصصی بخشی از صنعت را دارند جلو میبرند. بنیادها و سازمانهای بزرگی هستند و بودجه و امکانات خوبی دارند اما اینجا بنیاد ملی بازیهای رایانهای به تنهایی تمام بخشها از مصرف، پژوهش، تولید و باقی موارد را جلو میبرد. هرچند که به صورت موضوعی با نهادهای دیگری مثل معاونت علمی ریاست جمهوری ارتباط و همکاری دارد. در طول این ۱۵ سال هم در هر دوره مدیریت، تلاش شده است اقداماتی رخ دهد و هر مدیریتی کلان ایدهای برای پیشبرد این نهاد داشته است. در دوره ما تلاش شد به حوزه سرمایهگذاری توجه شود. اولین رویداد سرمایهگذاری در بهمن سال گذشته برگزار شد. اما مسائلی وجود دارد که به بازی توجه نمیشود. کشور ما الان مسائل دیگری با اولویت بالاتر دارد مانند غذا، دارو، اقتصادی و غیره. به خاطر همین ضعفهای زیرساختی مسائل فرهنگی مانند بازی مورد توجه نیست.
![هر آنچه در نشست «احوالات گیم در ایران» گذشت](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-2-750x421.jpg)
ایشان بر این نکته تاکید کردند که اقتصاد دیجیتال در ایران مریض است. ما زیرساختهای قابلیت رصد و پیگیری نداریم. در کشورهای دیگر، محصولات خارجی به خاطر اینکه بازار کشوری گرفته شده است، به آن کشور مالیات میدهند. البته بازار ما به خاطر تحریم نیز بازار خاصیست. گوگلپلی، به خاطر تحریمها تبادل مالی ندارد و نمیتواند مالیات بپردازد. به همین خاطر ما خیلی نمیتوانیم مانند سایر کشورها عمل کنیم. البته در جایی که تحریم وجود نداشته است ما عملکرد خوبی داشتیم. ما بیشترین مقاله در حوزه بازی را در منطقه منا داریم.
البته الان به خاطر قیمتگذاری فریمیوم بازیهای موبایلی، بازیساز ایرانی موفق شده است درآمد کسب کند. ما در بنیاد داریم راههای جدید را تست میکنیم. مثلا با کمک معاونت علمی توانستیم با کشورهایی که با ما تبادل تجاری دارند، ارتباط بگیریم و بازیساز ایرانی آنجا خیلی مسیر راحتتری دارند. این یک نمونه است از مدلهای جدید که متناسب با بوم و ویژگی تلاش کردیم طراحی کنیم. البته امیدواریم وزارت امور خارجه را هم درگیر کنیم.
آقای حاجیهاشمی بخشی از این جدی گرفته نشدن بازی، همراه نشدن با شرایط جامعه است. برای مثال روایت فتح در زمان دفاع مقدس یا سریال مختار در منطقه اما بازیسازها هنوز وظیفه خودشان را نسبت به جامعه ادا نکردند. از طرفی بازی سرعت تحول بالایی دارد و هماهنگی جامعه و حاکمیت با آن را سخت کرده است. ما هنوز نمیدانیم مصرف استریم، استفاده از کنسول و مانند آن را نمیدانیم.
فرهنگ مصرف بحث بعدی است. ما هنوز نمیدانیم چطور مصرف میکنند؟ نمیدانیم چرا بازی میکنند و این جای پژوهش و تحلیل دارد.
دکتر یادگاری در بخش ابتدایی صحبتهای خود بیشتر به این نکته تاکید کردند که بازی به عنوان یک رسانه نوین، با سایر رسانهها فرق دارد. این تفاوت در جامعه و حاکمیت هنوز فهم نشده است. تنها جایی که این رسانههای نوین کمی فهم شد؛ همین VODها بود. دلیل این اتفاق، فهم حاکمیت در ارتباط با این صنعت بود. مساله بعدی، جایگاه فرهنگ است. بنیاد ملی بازیهای رایانهای و سایر نهادهای فرهنگی، باید حاکمیتی باشد تا استقلال آن حفظ شود تا بازیچه رفت و آمد دولتها نشود. بحث بعدی، بودجه فرهنگی که بحثهای مفصل و غمانگیزی دارد.
![هر آنچه در نشست «احوالات گیم در ایران» گذشت](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-7-750x500.jpg)
آقای یادگاری تاکید کردند که تحریمها هم که اشاره شد، راه دارد و خود اعضای صنعت به خوبی به این راهها واقفند. اگر دیپلماسی با خلاقیت باشد و آدم اهل فن باشد؛ تحریمها قابل دور زدن هستند. ما به ظرفیتهای مشترک هم نمیاندیشیم. حاکمیت باید زمین بازی را برای عناصر داخلی، ایجاد کند که این لازمهاش فهم درست از رسانههای نوین است. به این توجه نمیکنیم که یک چرخه اقتصادی و صنعتیست که باید فهمیده شود و زیرساختش کامل شود و تعاملات آن درست شکل بگیرد.
حاکمیت به پژوهشهای وجبی توجه میکند و به همین خاطر انبوهی پژوهش حجیم بیفایده داریم در حالیکه نیاز به پژوهشهای مختصر و مفید کاربردی هست. شاید در فضای آکادمی تنها راه حرکت از پایین باشد. اساتیدی پیشقراول شوند و به این مساله بپردازند و دانشجوها را به خط کنند تا به جنبههای مختلفی پرداخته شود. جای رشته کارشناسی ارشد مطالعات بازیهای رایانهای کامل باز است اما اینکه خروجی دانشگاه کجا قرار است استفاده شود هنوز مانعیست برای اینکه شکل بگیرد. اگر حاکمیت کمی در این زمینه فضا را باز کند با حجم مقالات و دانشی که در این زمینه تولید شده است این امکان وجود دارد. قرار دادن موضوع بازی در لیستهای پژوهشی و حمایت یا قرار دادن بازی در لیستهای فرصت مطالعاتی باعث میشود اساتید انگیزه بیشتری برای فعالیت در این حوزه داشته باشند.
ما در ایران دو رسانه اصلی داریم؛ شبکههای اجتماعی و بازیهای رایانهای که متاسفانه در هیچ سطحی و در هیچ جا این دو را ندیدیم. باز برمیگردم به همان فهم کلی حاکمیت از مساله و رسانههای نوین.
![هر آنچه در نشست «احوالات گیم در ایران» گذشت](https://bazinegar.ir/wp-content/uploads/2024/06/نشست-احوالات-گیم-در-ایران-3-750x500.jpg)
در پایان بعد از پرسش و پاسخ صمیمانه حضار با مهمانان و گرفتن عکس یادگاری نشست به پایان رسید.